Steeds meer mensen met artrose kiezen voor celtherapie in plaats van de conventionele behandeling. Klinieken en ziekenhuizen in Nederland springen dan nu ook in op de vraag en bieden celtherapie aan. In de vorm van injecties met bloedplaatjes, afgenomen uit het ‘eigen’ bloed van de patiënt zelf. De geïnjecteerde bloedplaatjes bevatten groeifactoren die de artrose of het kraakbeenverlies tot rust brengen, de pijn helpen verminderen en de functionaliteit verbeteren. Deze behandelingen worden PRP of ACP therapie genoemd.
De conventionele behandeling van artrose in een vergevorderd stadium komt neer op de toediening van medicatie of de plaatsing van kunstgewrichten. Beide behandelingen zijn lichamelijk en geestelijk zeer ingrijpend voor patiënten. Daarnaast zijn zij weinig effectief doordat zij alleen een tijdelijk alternatief bieden en geen blijvend herstel van het kraakbeen en het gewricht stimuleren.
ACP therapie ‘oude wijn in nieuwe zakken’
ACP (Autologous Conditioned Plasma) is een andere bewoording voor PRP (Platelet-rich plasma) zonder leukocyten (witte bloedcellen). Dit heet P-PRP (Leukocyte-Poor Platelet-Rich Plasma). Afhankelijk van het productieproces is PRP leukocyten-rijk of leukocyten-arm.
Witte bloedcellen in hoge concentraties kunnen nadelige gevolgen hebben voor het genezingsproces. PRP en ACP zijn daarom leukocyten-arm. Je kan dus zeggen dat PRP en ACP therapie hetzelfde zijn.
Biologische verschillen in preparaten
Er bestaan vele commerciële PRP-systemen die de bereiding van een kant-en-klaarproduct vergemakkelijken. Alle werken met een klein volume van bloed (20-60 ml) en op het principe van differentiële centrifugatie. Deze systemen verschillen sterk in hun vermogen om bloedplaatjes te verzamelen en te concentreren. Als gevolg bestaan er grote biologische verschillen in PRP-preparaten.
Hoe wordt PRP / ACP klaargemaakt?
PRP wordt verkregen uit het bloed van de patiënt. Het bloedplasma wordt gescheiden door middel van differentiële centrifugatie. Op basis van verschillende dichtheidsgradiënten volgt de scheiding van bloedbestanddelen; rode bloedcellen, PRP en bloedplaatjes-arm plasma. Een bloedafname van 30 ml zal 3 tot 5 ml PRP opleveren.
De opkomst van celtherapie
Je moet niet verbaasd opkijken wanneer ik zeg dat PRP therapie in de jaren ’70 is ontwikkeld. De medische systemen om PRP te maken waren in die tijd groot en duur. Ook vereiste het een grote hoeveelheid bloed van de patiënt, wel bijna een halve liter. De PRP-systemen waren daarom beperkt tot operatiekamers.
In de jaren ’90 werd PRP populair in de mondheelkunde en cosmetische chirurgie. Studies toonden aan dat PRP een positieve invloed heeft op de versterking en versnelling van botregeneratie en snellere genezing van bindweefsel. Aan het begin van de nieuwe eeuw breidde het gebruik van PRP zich uit tot de orthopedie om de genezing van bottransplantaten en botbreuken te stimuleren. Aanhoudend succes stimuleerde het gebruik ervan in de sportgeneeskunde voor het herstel van bindweefsel. PRP wordt nu ook gebruikt voor, tijdens en na een behandeling met stamcellen.
De populariteit is verder aangewakkerd door getuigenissen van beroemde sporters waaronder Tiger Woods en Rafael Nadal.
Referenties:
- Evaluation of the Effects of Platelet-Rich Plasma (PRP) Therapy Involved in the Healing of Sports-Related Soft Tissue Injuries
- A Promising Treatment for Athletes, in Blood
- A Review of Platelet-Rich Plasma: History, Biology, Mechanism of Action, and Classification
- An evidence-based evaluation on the use of platelet rich plasma in orthopedics – a review of the literature
